- kalatoti
- ×kalatóti, -ója, -ójo (brus. кaлaтaць) K.Būg, BS88, NdŽ, kàlatoti, -oja, -ojo K 1. žr. kalatyti 1: Pirmąsyk girdžiu, kad piemuo vyrą kalatója Slv. | Kam da kàlatoji, matai, kad jau sviestas sumuštas! Ldvn. Ar tai jau sviestą kalatóji? Plk. 2. tr. klibinti: Jau milinys (malant girnomis) išsikalatojo, mat visi kas rytas kalatoja Gdl. 3. tr. purtyti, kratyti: Mažiausias rytmetinis vėjelis tave kalatoja, linguoji ir linguoji (sakoma nendrei) Tat. 4. intr. plaktis linguojant: Ilgai gyveno lendrė, kalatódama į visas puses nuo mažo vėjelio Vl. 5. refl. drebėti, virpėti: Jis labai kalatójasi – jam šalta Al. Vincukas net kalatójas iš šalčio Kpč. 6. refl. teliūskuoti; kliukėti: Iš kibiro vanduo kalatójasi Lp. Kiaušiniai ilgai pagulėję, tai dabar kalatójasi Vrn. \ kalatoti; iškalatoti; nusikalatoti; pakalatoti; sukalatoti; užkalatoti
Dictionary of the Lithuanian Language.